
“სმა-ჭამა დიდად შესარგი, დება რა სავარგულია…” – კმაყოფილი ხელისუფლება
“როცა რბილ სავარძელში ე ფ ლ ო ბ ი, ტელეფონიც შესაბამისი გჭირდება” - უფრო კმაყოფილი მაღალჩინოსანი
“ნუ დაუყრი ღორებს აიფონებს” – სადღაც გაგონილი
კარგია ხელისუფლება. ზიხარ სავარძელში და ფუფუნებ. ხელფასი მშვენიერი. პრემია – არანაკლებ. ხანდახან კამერის წინ კამარასაც შეკრავ, ხალხს რომ არ დაავიწყდე და ეგ არის. სამაგიეროდ შენ თვითონ ივიწყებ ხალხს. აქამდე თუ შენზე ეკიდა ქვეყნის ბედი, ახლა უკვე შენ გკიდია. მთავარია შენ ხარ კმაყოფილი და შენი რამდენიმე ნათესავი კიდევ. იმიტომ რომ უკვე ისინიც სხედან სავარძელში და ფუფუნებენ. ხელფასი მშვენიერი. პრემია – არანაკლებ. თან იმათ კამერებთან გამოჩენაც აღარ სჭირდებათ. შენ იყო კარგად, მთავარია (“ყოველთვის ჰქონდათ შენი იმედი, გენაცვალოს, მამიდა”).
აკი ამბობდი კიდეც წინასაარჩევნოდ – უკეთესი ცხოვრება გვექნებაო. ჰოდა, გაქვთ. მერე რა რომ ოთხი წლის მერე არჩევნებია. იზამ რამეს. სადმე გზას დააგებ, რამე ქარხანას გაუხსნი… ჟურნალისტებს, საახალწლოდ ისეთ მომღერალს ჩამოიყვან ცალი ფეხი რომ სცენაზე უდგას და ცალი – სამარეში, პრესტიჟულ უცხოურ გამოცემაში იყიდი სტატიას, ერთ ისეთ ინვესტიციასაც მოიზიდავ – ოთხი წელი სალაპარაკოდ რომ გქონდეს და საბოლოო ჯამში, ამ ყველაფრით – ბედნიერი ცხოვრების ილუზიას შექმნი. აპრობირებულია. ამართლებს.
more »