ჩვენ ევროპელები (?) ვართ – პოლონეთიდან დანახული საქართველო

"თორმეტი მოციქული" – კრაკოვი

“მე ძილში, სიზმრად ვხედავ ვარშავებს
რა დავაშავე… რა დავაშავე?!” – მატარებელში, კრაკოვი-ვარშავას გზაზე დაწერილი

“ედგარ ალან პო ამერიკაში დაიბადა, მდინარე პო იტალიაში მოედინება და ვინ ოხრობისღა გამო ეწოდა ამ ქვეყანას PO – land ღმერთმა იცის” – დაბნეული ადამიანი

“მე ცოცხალი ვარ” – ჯეოსტარის ბენდი

“თუ გინდა რომ ბლოგი უმოწყალოდ მოკლა, ევროკავშირის პროექტით პოლონეთში გაემგზავრე და იქ უბრალოდ ათი დღით დარჩი” – პირადი გამოცდილება

როდესაც საზღვარგარეთ პირველად მიდიხარ, გინდა, არ გინდა (ეს ძალიან ლიბერალური გამოთქმა გვაქვს) მაშინვე ამ ქვეყნის საქართველოსთან შედარებას იწყებ. თუმცა, მე კიდევ უფრო შორს წავედი (ეს მეტაფორულად, თორემ პოლონეთი ახლოს არის) და ამ უკანასკნელის სახით მთელი ევროპის წარმოდგენა გადავწყვიტე.

"საიდან უბერავს ნიავი?!"

ევროპელებს ბევრი რამ უკვირთ.

“This is the second biggest shopping center in Krakow, but you will not have time for shopping” – მეთიუ, კოორდინატორი, სავაჭრო ცენტრის დერეფანი, დღე 1.

უკვირთ, რომ საზღვარგარეთ “შოპინგი” ჩვენი ამოსავალი წერტილი, ჩვენი ნირვანა, ჩვენი ექსტაზი, ჩვენი ჩრდილოეთის ვარსკვლავი და ჩვენი ოაზისია. შესაბამისად, ისიც უკვირთ თუ რატომ გვრჩება ფეხები უკან და თვალები – ტანსაცმელზე, რომელსაც გაგიკვირდებათ, მაგრამ შუაში თეთრი ასოებით “United colors of benetton” არ აწერია. თუმცა, იმათ აბა რა იციან, რომ ჩვენთან ყველაზე პოპულარულ დიზაინერად უკვე ბიჭოლა ითვლება, რომ რაც არ უნდა იყიდო, მეორე დღეს ყოველ მეხუთე შემხვედრს ის ეცმევა და რომ ყვითელ პრესაშიც კი “ტანსაცმელს აქ ყიდულობთ თუ უცხოეთში?” ერთ–ერთ ყველაზე საჭირბოროტო შეკითხვად ითვლება.

"მახმარა" – სუბიექტის ოცნებანარევი სურვილი ამ ბრენდის ტანსაცმელი პირად საკუთრებაში გამოიყენოს

“How can you [Georgia] still exist in civilization?” – არეკი, კოორდინატორი, განცვიფრებული, მორიგი 15 წუთიანი დაგვიანების შემდეგ.

ევროპელებს უყვართ პუნქტუალური ადამიანები და შესაბამისად, არ უყვართ ქართველები. თუმცა, მათ არ იციან, რომ “GMT” რეალურად “Greenwich Mean Time”-ს კი არა “Georgia Maybe Time”-ს ნიშნავს და ამის გამო ეპატიებათ. ისე კი, დიდი მიღწევაა, რომ აფრიკიდან მომავალი ზეზვა და მზია მაინცდამაინც ჩვენს ქვეყანაში ჩამოსხდნენ დასასვენებლად და ევროპელებს დასაბამი საქართველოდან დაუდეს, თორემ მაგათი ყბიდან არათუ დანიშნულ დროს მისვლა, არიადნეს ძაფიც კი ვერ ამოგვიყვანდა.

ჩვენ ხომ ისევე განვსხვავდებით ევროპისგან, როგორც ბამბუკის (უფრო სწორად, იმ მცენარის, რომელსაც ჩვენ ბამბუკს ვეძახით) თავი – კუბური სიგარისაგან.

პოლონური სამტრედია

ევროპაში ბევრი ველოსიპედია და ცოტა… ვიმეორებ ცოტა… და კიდევ ერთხელ… ცოტა ჯიპი. აქ შეგიძლია თამამად იარო ტროტუარზე და საერთოდ არ გქონდეს შიში იმისა, რომ უკნიდან მოულოდნელად (ან, რატომღაც) მანქანა (!) დაგეჯახება.

ევროპაში ოფიციანტები ხშირად იღიმიან (თუ თავში ლანგარი არ ჩაარტყი, რა თქმა უნდა).

ევროპაში მაღაზიაში როცა შედიხარ არ გეშინია, რომ გამყიდველი თავს წიწილამოწყურებული ქორივით დაგაცხრება, “ჰა, აბა, რა გინდაო”-ს გეტყვის და უკან ხელ-ჩანთა-ცარიელი გამობრუნების შემთხვევაში (ჩუმად, მაგრამ მაინც) რამე საშინელებას მოგაწყევლის.

"People want shit and we are bullshiting" - ერთ–ერთი ყველაზე გავლენიანი პოლონური არხის ხელმძღვანელის კონცეფცია

ევროპულ კლუბებში ზომბებივით (პოზა: წინ გაშვერილი ხელების ზემოთ–ქვემოთ არარიტმული მოძრაობა) არ ცეკვავენ და არც იმას გაფიქრებინებენ, რომ ცეკვა ნამდვილად პირველყოფილი ადამიანების “გაუაზრებელი რიტუალებიდან” განვითარდა.

ევროპაში იმდენს არ (ან, ვერ) სვამენ, რომ ცოტა ხანში “აე, მთვრალი არა ვარ მე” იძახონ და ღმერთმა იცის ვის უმტკიცონ, რომ რაც უფრო მეტს დალევენ, მით უფრო “მაგარი ტიპები” არიან.

ევროპაში ამბობენ, რომ ქართული ლაპარაკის გაგონებისას რატომღაც “ბითბოქსინგი” ახსენდებათ. ქართველები კი მუდამ იმას ცდილობენ, რომ მათ “ბაყაყი წყალში ყიყინებს” ათქმევინონ და შემდეგ ყ-ს წარმოთქმისას დაშვებელ შეცდომებზე ხითხითი ატეხონ.

“When we come to Georgia, we will have DARDIMANDI” – არეკი, ქართულის შესწავლის პროცესში

"განსხვავებული ნიშანი"

ევროპაში ჭამისას, ან, მგზავრობისას არავინ გეტყვის: “თუ გიყვარდე გამიშვი, მე გადაგიხდიო” და ამის გამო დაფიცებებით არც ოჯახის წევრებს (ძირითადად, შვილებს) შეუქმნიან საფრთხეს.

“ჩემოდნები, ჩემოდნები… ხელში როდის შემოდნები?” – აეროპორტი – სასტუმროს გზაზე ორი ჩემოდნით და ერთი ზურგჩანთით მოძრაობისას დაწერილი;

ევროპაში ურჩევნიათ დროდადრო გაჩერდნენ და დაუცადონ როდის მოლასლასდება მძიმე ჩემოდნით დატვირთული გოგო, ვიდრე მისი ბარგი წამოიღონ.

ევროპაში რომ გაგიცნობენ და გაიგებენ საიდან ხარ, იმავე წუთში არ გკითხავენ: “უი, საქართველოში იმას ხომ არ იცნობ, ჩემი ნათესავი/ახლობელიაო”

ევროპაში ძეგლებზე “მარი მიყვარხარ”, “დიტო, შე ჩემა”, “გოგოებო დამირეკეთ”, “აბა ვისაც გინდათ მაგარი სიამოვნება, დაამესიჯეთ” არ წერია და არც კვარცხლბეკზე მდგართა ფეხსაცმლების ყვითლად შეღებვის სურვილი უჩნდება ვინმეს.

ადამ მიცკევიჩი – კრაკოვი

ევროპაში შენს ღირსებას მზაკვარი მზერით არ უღიტინებენ და ბრუტალური ქმედებებით არ გაძალებენ: “დალიე, დალიე… კაცი ხარ თუ რა ხარო?!”

ევროპაში მძღოლები ქუჩაში გზას რომ გითმობენ, ისეთი თვალებით არ გიყურებენ თითქოს მათი ძერა გყავდეს მოკლული.

ევროპაში ტუალეტი და მიწისქვეშა გადასასვლელი აბსოლუტურად სხვადასხვა ცნებებია.

ევროპაში ტელევიზორს რომ ჩართავ სააკაშვილი არ დაგხვდება.

ვარშავა – რაღაცის კოშკი

“გაზით  გაზით რუსეთი თავზე და საქართველოზე იდარდებთ თქვენ?” – ამონარიდი ჩემი ფიქრებიდან, შეხვედრა ევროკავშირის რაღაც ოფისში, დღე მე-4

ჰოდა, ევროპაშიც სულ პუტინზე ჰკიდიათ საქართველო. ოფიციალური შეხვედრებისას პირდაპირ ამბობენ, ახლა რუსეთი უფრო გვჭირდება და ყველაფერი აირის ბრალიაო. თუმცა,რა იციან, რომ ქართველები ყველაფერს (ისევე, როგორც ამ მიზეზს) უკუღმა ვიგებთ, ან, ვკითხულობთ.

ევროპაში შუქნიშანზე მნთებარე მწვანე კაცს თავის ქმედითუნარიანობასა და სარგებლიანობაში ეჭვი არ ეპარება.

ევროპაში უცხო ადამიანს თუ სურათს უღებ, არ გეშინია, რომ ეს შეიძლება შენი ფოტოაპარატის ბოლო გაჩხაკუნება აღმოჩნდეს.

ყველაზე არამარკეტინგული ნიშანი ნებისმიერი დაწესებულების წინ

“და მაინც… გავარტყი ევროპას!” – ტირში მსროლელი, რომელიც სავარჯიშოდ მსოფლიო რუკას იყენებს

ყოველივე ამის შემდეგ, ვართ თუ არა ევროპელები, უკვე ჩვენი სინდისის გადასაწყვეტია.

პ.ს: თუმცა, სხვა თუ არაფერი, miss გამო წასვლა ხომ ნამდვილად ღირდა… :ინტრიგანი სმაილი: