სააღდგომო “facebook”-ის სიბეც-სიბაცე

"დიდება მოთმინებასა შენსა..."

“ყალბიდან ყალიბამდე ერთი ნაბიჯია და პირიქით” – ვაგზლის გადასასვლელ ხაზზე გაგონილი
“ადამიანურ ურთიერთობებს სასწრაფოდ ესაჭიროება ინფლაცია” – ფასდადების ფასდაუდებელი ექსპერტი
“ჭამა-სმა დიდად შესარგი…” – ზედმეტი ნარუჯის მქონე ვინმე მესხი მელექსე

თხის მიერ ვენახზე განხორციელებული “კუჭ-ტერაქტობრივი ქმედების” ჯაჭვს უკანასკნელ რგოლამდე რომ გავყვეთ, ყველაზე ამოუყორავი მუცლის მფლობელი ბოლოს აუცილებლად “Facebook” აღმოჩნდება. “Facebook” ჭამს ყველაფერს – დიდი ტყუილიდან დაწყებული (“Do you want to know, who viewed your profile?”) ადამიანური ურთიერთობებით დამთავრებული. ბოლო დროს კი “დღესასწაულების არსის” ჭამაც დაიწყო,  რისი წყალობითაც მილოცვები “მექანიკურობის ხაფანგში” გააბა და გააბაცა კიდეც.

დღეს ჩვენ:

• მექანიკურად ვხსნით “Facebook”-ის ჩატებს და მექანიკურად ვწერთ “ქრისტე აღდგა”-ს (რომელიც ჩვენი ინტერნეტმეგობრების სიმრავლის გამო ცოტა ხანში დღესასწაულის ყოველგვარი შეგრძნებისგან აბსოლუტურად იცლება);
• მექანიკურად ვიღებთ მობილურს, ვკრეფთ ტექსტის ჩვეულ შაბლონს (გაფორმებულს იდეალისტური წიაღსვლებით) და განურჩევლად ყველაფრისა ვაგზავნით ცხრაას ადამიანთან (რათა შემდეგ ცხრაასი “ჭეშმარიტად” მივიღოთ პასუხად – ისეთივე მექანიკური, როგორიც ჩვენი ზოგადსაკაცობრიო მესიჯი იყო);
• ვტვირთავთ წმინდანების ხატებს ჩვენს კედელზე და ზედ რატომღაც ჩვენს მეგობრებს “ვთაგავთ” (მეგობრობა რომ წმინდა გრძნობაა, შეიძლება იმიტომ), შემდეგ კი სმაილებით უხვად გაჯერებული და არსისგან გამოფიტული მილოცვების კორიანტელს ვაყენებთ;
• სტატუსად სათითაოდ ვაქვეყნებთ ქრისტეს აღდგომის დამადასტურებელ ფრაზას და “ჭეშმარიტად”-ის გამოთქმაც გვეზარება… დალოცოს ღმერთმა ცუკერბერგი, რამეთუ იგი არს მომგონი “like”-სა.

"ჯანდაცვის სამინისტრო გაფრთხილებთ..."

აღდგომა ბრწყინვალე დღესასწაულია. ჭეშმარიტად ბრწყინვალე. თუმცა, დაუკვირდით, რამდენად შეუსაბამო ხდება სიტუაცია მაშინ, როდესაც ამ დღის ბრწყინვალება “Like”-ების, პასკებსა თუ წითელ კვერცხებზე “დათაგვის” (პარადოქსული ლოგიკით: “მე წითელი კვერცხი ხომ არ ვარ, წითელ კვერცხზე რომ არ დავითაგო”), ფიფქით გამოხატული მოამბორე სმაილებისა და სააღდგომო კვერცხების ერთმანეთთან დაჭიდების აპლიკაციის დონემდე დადის (ჰო, აქვე მაქვს იდეა ნებისმიერი კომპანიისათვის – შეიქმნას თამაში “დაეხმარე პილატეს”, სადაც ტექნოლოგიის ბოლო – მესამე – ყივილზე მონადირე ადამიანები მაუსის კურსორის საშუალებით პილატეს ხელები აამოძრავებენ ისე, რომ მათში ზემოდან ჩამოცვენილი წვეთები დაგროვდეს. გამარჯვებული კი იქნება ის, ვის პილატესაც წითელ პარასკევს ყველაზე სუფთა ხელები ექნება. მერწმუნეთ, აღდგომის დღესასწაულის გაშარჟება ასე უფრო უკეთესადაა შესაძლებელი).

"ჭუპა-ჭუპა, წყალი მალე"

” – ქრისტე აღდგა! – ჭეშმარიტად!” ფრაზათა ზედაპირული ურთიერთგაცვლა კი ამასობაში ერთგვარ ყალიბად ყალიბდება და საბოლოოდ სიყალბის მცირე იერსაც იძენს (რომელიც განსაკუთრებით უადრესატო მესიჯებში იკვეთება). დაახლოებით ისე, ქარჩხაძე რომ წერდა ერთგან: “თუ აიღებთ რაიმე სიტყვას და დაჟინებით იმეორებთ, შეამჩნევთ, რომ იგი თანდათან დაიცლება შინაარსისგან და უაზრო ბგერებად გადაიქცევაო”. არადა, ხომ შეიძლება, რაღაც –  Facebook-ის მიღმა – ჩვენთვისაც რომ დავიტოვოთ, რეალურ ცხოვრებაში: ვუთხრათ “ქრისტე აღდგა” თუნდაც მხოლოდ რამდენიმე ნაცნობ-მეგობარს, რომელიც ქუჩაში გამოსულს შეგვხვდება (ან რომელსაც პირადად დავურეკავთ) და იყოს ჭეშმარიტად გულწრფელი. ვიდრე, ასე მასობრივად, Facebook-ის ყველა შესაძლო აპლიკაციით მთელს სანაცნობოს თუ საუცნობოს ჩამოვუაროთ და შედეგად მივიღოთ ის “შინაარსისაგან დაცლილი ბგერები”, რომელსაც საბოლოოდ ვალდებულების სახე უფროღა რჩება, ვიდრე ქრისტეს აღდგომით გამოწვეული სიხარულისა.

“Facebook”-იც იქით იყოს და გუშინ, ერთმა ქალმა “ორ ლულაში” სამარხვო ბალიშის ჭამისას ისე ამოიოხრა “აუ, დღეს ღამისთევააო”, რომ გულწრფელად შემეცოდა, სავარაუდოდ, სამებაში გასათევი “სავალდებულო ღამის” გამო… იმ ათობით ადამიანთან ერთად, ვინც ეს შემთხვევა ეკლესიის ეზოში სასეირნოდ და საპირისპირო სქესის გასაცნობ საბაბად გამოიყენა, მეგობრებთან  “ღამისთევაზე მივდივარო” ფრაზით წაიამაყა, შინ მისული კი დაძინებამდე წინასწარ გამზადებული არასამარხვო და “აღარაკრძალული ხილის” დაჭაშნიკებას შეუდგა.

საბედნიეროდ, ათობით და არა ასობით, ან ათასობით (სტატისტიკა დაფუძნებულია მხოლოდ ჩემს პირად შეხედულებაზე და ნუ ენდობით), რადგან ისე ცუდადაც არ არის საქმე, რომ ეს მოსაზრება მთელს ერზე განზოგადდეს.

"კვაზი"

პ.ს: ამბობენ, “ეშმა ყოველთვის იქ არის ჩასაფრებული, სადაც ყველაზე ნაკლებად ველოდებითო”. ჰოდა, სიფრთხილე ყოველთვისაა საჭირო, მათ შორის მაშინაც კი, როდესაც ვამბობთ სიტყვას: “ჭ-ეშმა-რიტად!”