"მაია ასათიანს წააგავს პროფილში"
“მაინც ვერ გავიგე რა საჭიროა ორი სათაური” – კ/ფ “ცისფერი მთები”
თანამედროვე სამყაროში, სადაც მწერლობის უამრავი მსურველი დაფრინავს ღრუბლებში და არავის სურს კლავიატურა ლურსმანზე დაკიდოს, წიგნის სათაურს გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს. დღეს უკვე იშვიათად გაყიდი ისეთ წიგნს, რომელსაც სიზარმაცის გამო სათაურად მთავარი პერსონაჟის სახელს არქმევ (“მადავ ბოვარი”, “დევიდ კოპერფილდი”, “მარტინ იდენი”), ან, რომლის სათაურშიც ინტრიგის მისხალი არ არის ჩადებული (“ნათლია”, “თეთრი თათმანი” “ტრიუმფალური თაღი”). მოკლედ, ან ისეთი სახელი უნდა გერქვას მწერალს, რომ შენი დაწერილი “Like”-ც ძვირად ფასობდეს, ან, თავად ამ წიგნს უნდა დაარქვა რამე ისეთი.
“რამე ისეთი” – “ანდრო, მე და ანდრომედა”, “ციკლოპი მაკდონალდსიდან”, “როცა ჭრილობიდან კოკა-კოლა ჟონავს”, “მაქციის დღიურები”, “ვამპირი, სახელად პილატე” და სხვა.
