ჩამოყალიბებული სიყალბე
“აქ სიყალბე უმთავრესი შარმია…” - ნიკო გომელაური
“კბილები კი აქვს ოქროსი, მაგრამ ღიმილია ყალბი” – ლომბარდთან გაგონილი
ადამიანების ურთიერთობა ძირითადად “საჭიროებაზეა” დაფუძნებული. სანამ სჭირდები, ზოგი დღეში ათჯერაც გწერს, მაგრამ ამოიწურება შენი დახმარების ლიმიტი და… ყოველდღე კი არა, დაბადების დღეზე კოცნადართული “გილოცავ” თუ მიგიწერა ყასიდად “Facebook”-ის კედელზე, ეგეც საქმეა. სამაგიეროდ, ქუჩაში რომ შეგხვდება, ზოგჯერ ისეთი აღტკინებით გამოგკითხავს ხოლმე ყველაფერს, თითქოს მთელი ეს თვეები სულ შენს ბედსა და პერსპექტივებზე ფიქრში გალია. ასეთ დროს კი, დამეთანხმებით, ძნელია მიხვდე, სად მთავრდება გულწრფელობა და იწყება სიყალბე. ან – პირიქით.
მით უფრო, რომ ამგვარი სიყალბე სხვადასხვა დოზითა და ფორმით ყოველდღიურ ურთიერთობებშიც უკვე საკმარისად გვხვდება:
